arshiv - ایرانی
|
ساعت 9:40 صبح سه شنبه 85/4/20 بزرگ که میشوم دنیا را کوچکتر میبینم دنیایی که در جیب بزرگان شکل دار فانی بخود میگیرد ********** بزرگ که میشوم یاد میگیرم چگونه گلیم خود را از زیر پای شما که دستانتان افقی است بیرون بکشم که صدایتان شنیده نشود ******** بزرگ که میشوم ب ز ر گ آسمان بر شانه های غرورم فرو میریزد وستارگان کوچک نام مرا بر سینه های خود حک میکنند ¤ نویسنده: محسن
|
خانه
:: بازدید امروز ::
:: بازدید دیروز ::
:: کل بازدیدها ::
:: درباره من ::
:: لینک به وبلاگ :: 
:: آرشیو :: :: اوقات شرعی ::
:: لوگوی دوستان من:: |
.jpg)